امام صادق علیه السلام در بیان حسن خلق به معناى خاص فرمود:
« تُلَیِّنُ جانِبَکَ وَ تُطَیِّبُ کَلامَکَ وَ تَلْقى اخاکَ بِبِشْرٍ حَسَنٍ »
حُسن خلق آن است که برخوردت را نرم کنى و سخنت را پاکیزه سازى و برادرت را با خوشرویى دیدار نمایى.
حُسن خلق و گشادهرویى از بارزترین صفاتى است که در معاشرتهاى اجتماعى باعث نفوذ محبّت شده و در تأثیر سخن اثرى شگفتانگیز دارد. به همین جهت خداى مهربان، پیامبران و سفیران خود را انسانهایى عطوف و نرمخو قرار داد تا بهتر بتوانند در مردم اثر گذارند و آنان را به سوى خود جذب نمایند. این مردان بزرگ براى تحقّقبخشیدن به اهداف الهى خود، با برخوردارى از حُسن خُلق و شرح صدر، چنان با ملایمت و گشادهرویى با مردم روبهرو مىشدند که نهتنها هر انسان حقیقتجویى را به آسانى شیفته خود مىساختند و او را از زلال هدایت سیراب مىکردند، بلکه گاهى دشمنان را نیز شرمنده و منقلب مىنمودند.
قرآن کریم در ستایش پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله مىفرماید:
«إِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظیمٍ»
بدرستى که تو به اخلاق پسندیده و بزرگى آراسته شدهاى
با تشکر از وبلاگ :اخلاق فردی واجتماعی http://pasokhbeshobahat.parsiblog.com/
)
)
